همنشین

همنشین از همنشین رنگ می گیرد، خوشا آنکه با تو همنشین است . . .

ای تیر غمت را دل عشاق نشانه / خلقی به تو مشغول و تو غایب ز میانه

حاجی بره کعبه و من طالب دیدار / او خانه همی جوید و من صاحب خانه . . .

ستایش خدا

ستایش کنم ایزد پاک را / که گویا و بینا کند خاک را
به موری دهد مالش نره شیر / کند پشه بر پیل جنگی دلیر
جهان را بلندی و پستی تویی / ندانم چه ای آنچه هستی تویی

من خدا را دارم...

کوله بارم بر دوش، سفری باید رفت،

سفری بی همراه،

گم شدن تا ته تنهایی محض،

یار تنهایی من با من گفت:

هر کجا لرزیدی،

از سفرترسیدی،

تو بگو، از ته دل

من خدا را دارم...