در حیرتم از مرام این مردم پست

داشتم مطالب جدید رو که تو وبلاگ دو ستانمون قرار داده شده بود پیگیری میکردم که یه مطلب هواییم کرد تو قسمت ثبت نظر  قسمتی از یک شعر و قرار دادم که حیفم اومد  کاملشو اینجا قرار ندم.

سپاس از دوستمون بابته مطلبه زیباشون که حال وهوای عجیبی تو دلم انداخت.

در حیرتم از مرام این مردم پست

تا که بودیم نبودیم کسی،

کشت ما را غم بی همنفسی

 

تا که رفتیم همه یار شدند،

 

خفته ایم و همه بیدار شدند

 

قدر آئینه بدانیم چو هست

 

نه در آن وقت که افتاد و شکست

 

در حیرتم از مرام این مردم پست

 

این طایفه ی زنده کش مرده پرست

 

تا هست به ذلت بکشندش به جفا

 

تا رفت به عزت ببرندش سر دست

 

آه میترسم شبی رسوا شوم،

 

بدتر از رسواییم تنها شوم

 

آه ازآن تیر و از آن روی و کمند،

 پیش رویم خنده پشتم پوزخند

اقبال لاهوری