یاران سفر کرده

کوه پرسید ز رود ، زیر این سقف کبود 
راز ماندن در چیست؟ گفت : در  رفتن من 
کوه پرسید و من؟     گفت : در ماندن تو 
بلبلی گفت : و من ؟ 
خنده ای کرد و گفت : در غزلخوانی تو 
آه از آن ابادی که در آن کوه رود 
رود ، مرداب شود ، و در آن بلبل سر گشته سرش را به گریبان ببرد 
و نخواند دیگر 
من و تو بلبل و کوه و رودیم 
راز ماندن جز 
در خواندن من ، ماندن تو ، رفتن یاران سفر کرده ی مان نیست 
بدان !